خیالِ دست

من خیلی اهل کوت کردن نیستم، اهل جمله رو از کانتکست بیرون کشیدن. ولی به‌هرحال یه‌جا یکی از این سیاستمدارهای روس گفته بود "مردم روسیه تزار می‌خوان. تزار هم نباشی به تزار تبدیلت می‌کنن." 

امروز ۲۰:۳۰ رفت با ملت درباره کرونا و انتخابات مصاحبه کرد، ازشون پرسید به نظرتون تاثیر نذاشته [رو آمار افتضاح انتخابات که قراره ۲۰درصد بذاریم روش و بهتون بگیم]؟ اون وسط یکی هم گفت اصلا چرا باید شب انتخابات یهو بگن کرونا اومده؟

مامانبزرگم همیشه به من می‌گفت نخته. نمی‌تونست درست نخبه رو بگه. منم همون نخته‌م، نخته هم حتی نیستم اصلا. ولی به‌هرحال شرایط رفتن خواهم داشت، اما تصمیم گرفتم بمونم و تو زمین اینا هم بازی نکنم. برا من، این روزا سخت‌ترین چالش اینه که بفهمم دلداری دادن خودم با جمله "این مردم لیاقتشون همینه" و تصمیم گرفتن برای رفتن، فقط "بهونه"ست، و فقط فریبه.

چالش بعدی‌م اینه که زمین بازی بسازم. بقیه رو بهش دعوت کنم. بقیه رو قانع کنم این نعش نیمه‌جون هنوز می‌تونه زندگی کنه، درحالیکه خودم هیچ امیدی بهش ندارم. فقط یه امید، فقط یه روزنه مونده: اینکه انگشتا داره برمیگرده سمت خودمون. وضعیت به‌حدی وخیمه که تقریبا هرکس باید میفهمید، فهمیده که جز ما دیگه هیچکس نمونده، و ما در قدرت هیچ نماینده‌ای نداریم. برام سخته تو جو "اپلای‌کن‌برو"ی دانشگاه دووم بیارم، برام سخته دست از تصور خونه‌زندگی ساده و آرومم بردارم و باور کنم تقدیر من این تسلیم نشدنه و مرز وجود داره و من هرگز قادر به بُریدن این تعلق نخواهم بود گرچه به دلایل مشخص، برام سخته ببینم کسایی که رفتن براشون خیلی سخت‌تره میرن و بهم زبون‌درازی می‌کنن که "ای بدبختِ باقی‌مونده در دام مفاهیم تاریخ‌گذشته (وطن)، ببین ما چه خوشیم"، همه اینا خیلی سخته ولی دارم تحمل می‌کنم.

چون دیدم که انگشت‌ها برگشته سمت ما. چون دیدم باورمون شده دیگه هیچکس حرف ما رو نمیزنه. چون به نظرم آدمیزاد توانشو داره، اگه تونسته با اینهمه مصیبت "زندگی" کنه. نه که کنار بیاد، نه که به مسکن‌ها فرار کنه، نه که فراموش کنه؛ بدونه چه خبره، خوب هم بدونه، ولی زندگی کنه. چون توانشو داره.

خوشحالم امشب این پست رو خوندم بین جماعتِ سرزیربرفِ بیان.

نخبگان طرح دارن، کسی جایی آدم حسابشون نمی‌کنه.

یه استاد داشتیم، حرف خوبی می‌زد، می‌گفت این قطار داره کاملا برعکس قطار توسعه میره؛ شما اگه بمونید هم نهایتا می‌تونید کف قطارو موکت کنید. و این کسی بود که با هزار امید و آرزو برگشته بود ایران، و بعد ۱۵-۲۰سال به این نتیجه رسیده بود.

ولی من به نظرم جهتِ قطاره عوض شدنیه. مهم نیست که دستی تو قدرت نداریم. خیلیا رو می‌بینم که بیکار ننشستن. همونطور که اونقدر خوش‌خیال نیستم که فکر کنم حرکت‌های کوچیک چیزی رو تغییر میده، انقدر هم چشم روی بعضی حقایق نمی‌بندم، که ادعا کنم سر تا ته یه سیستم پیچیده برام واضحه.

من صرفا فکر می‌کنم باید دست بر نداشت. نمی‌دونم، شایدم دارم با حماقت زندگی شخصی‌مو هدر میدم.

پ.ن: یادمه صدسال پیش براتون کامنت گذاشتم قالب بلاگتون خرابه. الان هنوزم خرابه. :))

آقا شما که بیرون از ایرانی و از رسانه‌هایی که دروغ و راست رو با هم میگن استفاده می‌کنید، حق ندارید در مورد ایران حرف بزنید ... شما بهتر است به همان فلسفه که به خاطرش وطن را رها کردید، به‌پردازید و بی‌خیال ایران شوید  

ما در بین مردم هستیم و فقط به رسانه‌ها اکتفا نمی‌کنیم ... واقع را با چشم می‌بینیم.

اگر کرونایی‌باشد ما هم در معرض خطر هستیم ... اگر گرانی باشد ما با آن درگیریم... و شما دور از همه‌ی این‌ها هستید و فقط حرف می‌زنید...

حدس می زنم مصاحبه کچوئیان را در شوکران دیدی پیشنهاد می کنم مصاحبه سعید رضا عاملی را هم ببینی تا بیشتر تاسف بخوری و ببینی نه تنها قانون هایی که مصوب می کنند تحفه ای نیست که اجرای قانون ها هم افتضاح تر از تصویبشان است. هر دو تا عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی هستند.

فارغ از اینکه این وضعیت نتیجه رفتار حاکم است یا محکوم یا حکیم (که البته حکیم و حکمت با بدبختی و فلاکت رابطه تضاد دارد و نمی توان آن را در قافیه آورد)

آیا ما سهم اشتباهاتمان را پذیرفته ایم که انگشت به سمت دیگران می گیریم.

با اینکه نوشته های فراوانی از شما خوانده ام یادم نمی آید بر اشتباهات خود - مثلا (توصیه به لیستی رای دادن) به جای انتخاب عالمانه و خردمندانه - عرسضه ای نوشته باشید. که نه تنها اینچنین نبود بلکه توجیهاتی بر آن اقامه کردید تا آن رفتار را نتیجه اجبار حاکمیت و نبود گزینه ی کافی در مقابل خود نشان دهید!!

آیا این مرام هر انسانی نیست که زشتی را از خود دور می کند! و سعی م یکند دامن خود را از آن تطهیر کند؟؟؟

سلام

هر چند بنده به کل با لیستی رای دادن مخالفم چه این وری ها از آن منتفع شوند چه آن وری ها!

و لیستی رای دادن رامصداق بی مسپولیتی و تربیت انسان های غیر مسءول می دانم. (البته اگر بالبداهه و بدون مطالعه و دقت نظر و ... باشد)

اما با این حال حرف شما را قابل تامل است و آن اینکه آنهایی که داعیه دار تغییر وضعیت هستند ظاهرا روش و منش و ایده ای برای تغییر ندارند و باری به هرجهت حرکت می کنند.

البته این حرف به معنی نبود ایده نیست و بنده این حرف را قبول ندارم بلکه می گویم بسیاری از آنهایی که اجرای کشور را به عهده دارند ایده و روش متناسب با ایران و شرایط آن را ندارند.

یا علی

امیدوارم هرجا هستی موفق باشی!

ای بابا

اینجا هم که عقیده تون رو در مورد مساله ای که چند یاعت پیش پرسیدم نوشتید!

من چون نتن هاتون رو نخوده بودم  و الان مثلا بخشی از این پست رو خوندم متوجه عقاید سیاسی تون نبودم و برا همین پرسیدم نظرتون راجع به ولی فقیه چیه و ...