خیالِ دست

کاش بیشتر توضیح بدی که من هم بفهمم. از یک طرف می‌گی «امیدی ندارم که مرگ رئیس جمهور خللی در نظام قدرت حکومت بکند» که من هم باهات موافقم، از طرف دیگه هم داری می‌گی که «رشته‌های سال‌ها برنامه‌ریزی و مهندسیِ قلدرانه و دقیق‌شان به‌همین سادگی پنبه شد»؟ نمی‌فهمم منظورت رو.

از طرفی، من مرگ هیچ‌کس رو نمی‌تونم دلیلی بر این ببینم که «خدا ما مردم ایران را به‌حال خود رها نکرده». با این منطقی که شما داری، حکومتی‌ها هم مرگ مخالفین رو می‌تونین نشونه‌ی این ببینند که خدا رهاشون نکرده.

ممنونم از توضیحاتی که دادی.

آره، با بند اول خیلی موافقم، ولی یه نگاه بنداز به کسایی که ایشون براشون «سید مظلومان» بود. خب فکر می‌کنم این پروسه که یه نفر دیگه رو کم‌کم بکشن بالا و برای اون آدم‌ها یه «سید مظلومان» بسازن، کار چندان سختی نیست. یه خورده به زحمت افتادن فقط.

آره، اگر خدایی باشه و قرار بود بیاد و دست کسی رو بگیره، واقعا داره کم کاری می‌کنه و بدجوری تنها رهامون کرده.

لااقل یکی از دو نامزد اصلی جانشینی رهبری بود.

اون‌وقت یه نفر دیگه کیه؟ مجتبی؟

شما نگران ما نباشید ، از مهاجرت لذت ببرید. براتون متاسفم. طبیعی نیست اینقدر اظهارنظر ناپخته و نسنجیده در یک‌ پست. 

بدیهیه که نگرانی شما برای شخص بنده موضوعیت و اهمیتی نداره. نگران داخل ایران نباشید. 

اینطور نگران کشورتون هستید که درباره کسی که ۴۰ میلیون نفر از هموطناتون بهش رای دادن اینجور حرف بزنید؟ ۲ برابر خاتمی که شماها قبولش دارید. 

الان این نگاه، ملیه که شما دارید؟ می‌بینید که نه فقط بک نفر بلکه ۴۰ میلیون نفری که بهش رای دادن و میلیونها نفری که به تشییع او رفتن و کل ایران رو که او  رئیس جمهورش بود، نادیده می‌گیرید وقتی که بهش خطاب دشمن میکنید. 

کسی که سه خط درک درست از ایران داشته باشه میدونه گزینه اول رهبری میرباقریه.

و اصولا به حرف کسایی که معتقدن مجتبی گزینه اصلی رهبریه، خیلی نباید وقعی نهاد.

مرسی که کمک کردی بفهمیم منطق پشت نوشته هات حاصل از درسیه که خوندی، نه درک صحیح. و مرسی که کمک کردی دیگه جدی نگیریمت. جوابی که دادی نقطه عطف من تو این وبلاگ بعد 4 سال بود :)

مگر واجبه کسی اول رئیس جمهور بشه بعد رهبر؟ نه چنین چیزی تو قانون ایران بوده نه ربطی به هم دارن. جایگاه قبلیش تو آستان قدس خیلی خیلی بهتر بود برای این کار. خیلی مقدس طور، خیلی مردم پذیرتر. چرا بیاد رئیس جمهور بشه که شب و روز دوندگی و زحمت و کار داره، آخر هم مسخره اش کنن و بهش توهین کنن که بعد رهبر بشه؟ در حالی که زمینه ایجاد محبوبیت تو تولیت آستان قدس خیلی بیشتر و راحتتره. 

هر کی این تحلیل رو بهتون قالب کرده، اسکلتون کرده

اقتضائات رو خوب اومدی، سیاست اقتضا میکنه حاکم هر کس هست جانشینش رو نگذاره حتی یه دادگاه برگزار کنه که مبادا یه طرف دعوا و یا حتی دو طرف دعوا ازش ناراضی بشن و بعدا براش دردسر درست کنن.  چه رسد اینکه کسی رو انتخاب کنه که اساسا تو قوه قضائیه نشو و نما پیدا کرده. دادستان بوده، رییس سازمان بازرسی کل کشور بوده، معاون اول قوه بوده، دادستان ویژه روحانیت بوده. با این همه تجربه قضایی بعد رئیس قوه منصوب شد. تازه بقول شما شناخته شد