آیت‌الله حائری شیرازی درگذشت؛ رحمة الله علیه. چند بار از نزدیک او را دیده بودم. در زمان دانش‌آموزی‌ام می‌آمد دبیرستان رازی شیراز و برایمان سخنرانی می‌کرد. حرف‌هایش به دل می‌نشست. جز خوبی از او ندیده‌ام. امّا از همان زمان مدرسه رفتن من—و شاید حتّی قبل از آن—شایعات و اتهاماتی درباره‌ی زمین‌خواری او بود که تا روز مرگ ایشان—و شاید حتّی بعد از آن—ادامه دارد. ایشان سال‌ها امام جمعه‌ی شیراز بود و تقریباً همه‌ی اهالی شهر ایشان را می‌شناختند و از اتهامات خبر داشتند، امّا هیچ‌گاه به این اتهامات رسیدگی نشد.
از دو حالت خارج نیست: یا ایشان زمین‌خواری کرده یا نکرده. اگر زمین‌خواری کرده باشد، عدم رسیدگی به اتهامات باعث ظلم به مردم شده، و اگر زمین‌خواری نکرده باشد، عدم رسیدگی به اتهامات باعث ظلم به این مرد. و لابد روشن است که اینجا ظالم همان متصدّی اجرای عدالت است.
با این حواشی و شایعات پیرامون زندگی اقتصادی آقای حائری، متأسفانه مرگ او در ذهن بسیاری از همشهریانش با نیک‌نامی همراه نیست. صمیمانه آرزو می‌کنم که مرگ او نزد خداوند با نیک‌انجامی همراه باشد.